Ο Νίκος Ζάρκος είναι ένας νέος κιθαριστής με έντονη ιδεολογία και προβληματισμό, τόσο στη σοβαρή αντιμετώπιση της παρουσίασης των έργων που εκτελεί, όσο και στη γενικότερη αντιμετώπιση της μουσικής των νεοτέρων τάσεων και ιδιαίτερα της Ελληνικής μουσικής. Ήδη έχει ηχογραφήσει έργα Ελλήνων συνθετών με προοπτική να κυκλοφορήσουν σε cd. Όλα τα χαρακτηριστικά που ανέφερα, φαίνονται στο πρόγραμμα που παρουσίασε στις 6 Φεβρουαρίου στην αίθουσα συναυλιών του Ωδείου «Φίλιππος Νάκας». Καταρχήν είναι ένας από τους ελάχιστους που τόλμησε να παίξει τη Sequenza XI για κιθάρα του Luciano Berio, ένα έργο εκπληκτικής δυσκολίας διάρκειας είκοσι λεπτών. Έπαιξε με ιδιαίτερη αφοσίωση όλα τα έργα του προγράμματος (το έργο Due Canzoni Lidie του Nuccio D’ Angelo, τη Serenade της Sofia Gubaidulina, το Nocturnal, after John Dowland του Benjamin Britten, το Wasted Window της Χριστίνας Αθηνοδώρου και τη δική μου Fantasia in Memoriam), πράγμα που αποδεικνύει το ήθος του και τη βαθιά ευθύνη που νιώθει υπηρετώντας τη μουσική που παρουσιάζει. Ιδεολογία που θα πρέπει να διακρίνει όλους τους εκτελεστές γενικά και ιδιαίτερα τους κιθαριστές που το ρεπερτόριό τους περιορίζεται κυρίως σε έργα διασκευασμένα για κιθάρα. Ο 20ος αιώνας είναι εκείνος ο οποίος δημιούργησε έργα ειδικά γι’ αυτό το όργανο.
Ο Νίκος Ζάρκος διαθέτει μια πάρα πολύ σίγουρη τεχνική, βαθιά γνώση των έργων της μουσικής που εκτελεί και πάνω από όλα ιδεολογία.
Προσωπικά του εύχομαι να έχει μια μεγάλη καριέρα.
Ο Νίκος Ζάρκος διαθέτει μια πάρα πολύ σίγουρη τεχνική, βαθιά γνώση των έργων της μουσικής που εκτελεί και πάνω από όλα ιδεολογία.
Προσωπικά του εύχομαι να έχει μια μεγάλη καριέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου